 |
| Εδώ ο Emiel Regis στο R.P.G. The Witcher 3: Wild Hunt της εταιρείας CDProject Red, και συγκεκριμένα στο expansion Blood and Wine. |
- Σας ευχαριστώ, αξιότιμε κύριε Emiel Regis Rohellec Terzieff-Godefroy, που δεχτήκατε να με τιμήσετε με την παρουσία σας.
- Η χαρά όλη δική μου, ευγενική οικοδέσποινα Άννα Μαρία Μακρή.Έντονα χαμόγελα
- Ας αφήσουμε τις τυπικότητες, τι λέτε;
- Φυσικά. Στον ενικό, λοιπόν, Άννα Μαρία.
- Στον ενικό, λοιπόν, Emiel Regis. Και κανείς δεν με λέει Άννα Μαρία, ευτυχώς. Ούτε στα επίσημα χαρτιά μου δεν το γράφει. Απλά, είχαν την αστεία ιδέα να με πουν έτσι όταν μου έκαναν το επιβεβλημένο, τότε, ξόρκι με τα κομμένα μαλλιά και το λάδι στο μέτωπο, όταν ήμουνα μωρό.
- Αστεία ιδέα; Τα δύο ονόματα;
- Δεν είναι συνηθισμένο στη χώρα μου. Δεν λέω “στον κόσμο μου”, γιατί σε άλλες χώρες είναι.
- Κατάλαβα. Αλλά, αφού κανείς δεν σε λέει έτσι, γιατί μου συστήθηκες και με τα δυο σου ονόματα;
- Μα, γιατί αυτό είναι το μαγικό μου.
- Συγγνώμη;
- Είναι το όνομα που είπε ο μάγος-ιερέας της φυλής των Ορθόδοξων Χριστιανών όταν με βάπτιζε...
- Με φωτιά;
- Όχι, στα μέρη μου βαφτίζουν με νερό. Ευτυχώς. Τέλος πάντων, αν και δεν τα πιστεύω αυτά, διάλεξα να σου συστηθώ με αυτό το όνομα γιατί είσαι το πιο μαγικό πλάσμα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω το μαγικό μου όνομα. Υπόψιν, δεν το έχω πει ποτέ σε κανέναν ότι κάποιοι, κάποτε, με είπαν έτσι.
- Ευχαριστώ... νομίζω.
- Όχι, όχι, να είσαι σίγουρος! Ήταν κομπλιμέντο.
- Με την αφορμή της αναφοράς σου στην τελετή της βάπτισης, αν μου επιτρέπεις, θα εκφράσω μία μου σκέψη.
- Παρακαλώ.
- Εάν έχω καταλάβει καλά, Άννα, σ' αυτόν εδώ τον κόσμο η μαγεία θεωρείται κάτι ασυνήθιστο, εξαιρετικό.
- Αιρετικό, θα έλεγα.
- Χμ, κάτι ξέρουν και σε άλλους κόσμους από δαιμονοποιήσεις.
- Το θέμα είναι, Regis, ότι στον κόσμο αυτόν εδώ, δαιμονοποιούνται πολλά πράγματα. Πράγματα που είναι, αλλά και πράγματα που δεν είναι, που υπάρχουν ή που εφευρίσκονται ως αφορμές για βία, εκμετάλλευση και επιβολή.
- Δεν βρίσκω μεγάλες διαφορές από τον κόσμο στον οποίο έχω περάσει τα τελευταία... χμ, πολλά χρόνια της ύπαρξής μου.
- Μ' αρέσει η προσεκτική επιλογή των λέξεών σου.
- Ναι;
- Είπες “ύπαρξη”. Όχι “ζωή”.Αμήχανη σιωπή.
- Με φοβάσαι, Άννα;
- Όχι.Μειδίαμα.
- Αλήθεια, όχι. Δεν σε φοβάμαι.
- Χαίρομαι. Αλήθεια, έφυγε ένα βάρος από το στήθος μου.
- Αν φοβάμαι κάποιον που έχει σχέση με το αν φοβάμαι εσένα, είναι αυτούς που σε φοβούνται.
- Λοιπόν, έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δύο, μου φαίνεται.
- Πράγματι.
- Αν δεν καταχρώμαι της φιλοξενίας σου, λέω να μείνω λίγο ακόμα.
- Φυσικά! Και είπαμε, όχι τυπικότητες.
- Ευχαριστώ.
- Τώρα. Ας βολευτούμε καλύτερα. Τι πίνεις;
